Beeldengroep Ontheemden zoekt lokatie
Sinds een paar jaar ben ik bezig met een groep keramische beelden met als titel: ONTHEEMDEN.
De groep bestaat nu uit 22 beelden variërend in hoogte van ong. 1 m. tot 1.70 m.
De eerste tentoonstelling waar de beelden getoond zijn, was in De Lawei. Boeiende opening, veel publiek.
Nu staan ze op de Internationale Keramiek Triënnale in het CODA Museum in Apeldoorn.
Van de ruim 300 aanmeldingen zijn er 48 kunstenaars geselecteerd. Best iets om een beetje trots op te zijn, maar mijn doel ligt verder.
Mijn intentie was en is, aandacht vragen voor het probleem van de ontheemden d.m.v. deze groep.
Helaas is het museum, i.v.m. de corona maatregelen, nog steeds gesloten en alleen online te bezoeken. De expositie is eind mei afgelopen, dus pech! Dit betekent aanzienlijk minder aandacht.
Omdat het probleem van de ontheemden onverminderd voortduurt en eigenlijk alleen maar groeit is het van belang dat we de aandacht niet laten verslappen.
Ik zoek nu een locatie die te maken heeft met het onderwerp. De beeldengroep zou hier een vaste verblijfplaats moeten krijgen.
Om de aandacht vast te houden wil ik tenminste 1 keer per jaar de groep aanvullen met tenminste 1 beeld.
Belangstellenden zijn onder de indruk en worden geraakt.
Zoals Hylke Tromp bij de opening in De Lawei treffend heeft beschreven:
Het is een groep mensfiguren. Te veel om zonder tellen te weten met hoeveel ze zijn.
Op het eerste gezicht lijken ze allemaal hetzelfde: primitief, armoedig. Ze hebben lange ledematen. Ze hebben geen woorden. Ze zwijgen. Maar door dat zwijgen heen raast de wanhoop je tegemoet. Zien jullie ons staan? Wij zijn hier. Hulpeloos. Wij hebben niets dan onszelf. En onze herinneringen. De toeschouwer die wat langer blijft staan, ziet dat de groep bestaat uit individuen. Stuk voor stuk zijn ze anders dan alle anderen. En in ieder van hen ontstaat het vermoeden van een verschrikkelijk verhaal. Wat hebben ze gezien? Wat hebben ze doorstaan?
Ze zwijgen. Verdwaald. Verwezen. Verloren.
Ze zien ons aan met lege ogen.
Wij moeten voor hen zien en wat we zien, zijn we zelf: de laatste hoop van tallozen die geen naam hebben.
Ze zijn niet krijtwit en het lachen is hun vergaan.
Jitse heeft gelijk.
Het gaat niet om de vorm, maar om de inhoud.
De betekenis.
En die betekenis ontstaat in de ontmoeting.
Kijk maar.
Duidelijker dan dit wordt het niet.
Dit is de reden dat de groep een plaats moet krijgen waar veel mensen geraakt worden.
Bij deze een oproep: wie weet een goede plek?????
wie heeft een goede plek?????
Contact: galeriebuitengewoon@gmail.com
Tel.: 0512518684
